میگویند ضعیف شده ای میگویم سنگینی درس هایم است نمیدانند سنگینی درس هاییست که از دنیا و آدم هایش گرفته ام

تو کجایی سهراب؟

خانه دوست فرو ریخت سرم !

آرزویم را دستی دزدید!

آبرویم را حرفی له کرد!

مانده ام عشق کجا مدفون شد؟!

گله دارم سهراب!

بگو هوس آدم ها تا کجا قلب مرا می کوبد؟!

دوست دارم بروم از اینجا این همه خاطره را از دل من بردارید…

این روزها زندگی را سر می کشم  سرد و تلخ طعم بیهودگی می دهد و اجبار…

مردم هرگز خوشبختی خود را نمیشناسند

اما خوشبختی دیگران همیشه در جلو دیدگان آنهاست!..

توفقط بامن باش

من قول میدهم باخودم هم قطع رابطه کنم

نگران نباش…

نمی شود دوستت نداشت.

این روزها حسابی خالی ام خالی از شور شعف شوق شادی خالی از امید انگیزه

 خالی از زندگی خالی از خالی این روزها خالی ام یک خالی پر از درد…

زندگی سخت نیست…

زندگی تلخ نیست…

زندگی همچون نت‌های موسیقی، بالا و پایین دارد

گاهی آرام و دلنواز، گاهی سخت و خشن

گاهی شاد و رقص آور، گاهی پر از غم.

زندگی را باید احساس کرد…

زندگی را باید با همان نت‌های بالا و پایین ساخت

تا که از تکرار خسته نشویم

تا که دل، گاهی شکستن را یاد بگیرد

تا جوانه‌ی احساس، گوشه قلب‌ها خشک نشود…

هر کی میخواست یه زندگی عاشقانه رو مثال بزنه بی اختیار زندگی سام و مولی رو بیاد می آورد. یه زندگی پر از مهر و محبت.

تو دانشگاه بصورت اتفاقی با هم آشنا شدن ،سلیقه های مشترکی داشتن ،هر دو زیبا ،باهوش و عاشق صداقت و پاکی بودن و خیلی زود زندگی شون رو تو کلیسا با قسم خوردن به اینکه که تا آخرین لحظه عمرشون در کنار هم بمونن تو شادی دوستان و خانواده هاشون آغاز کردن. همه چیشون رویایی بود و با هم قرار گذاشتن بودن یک دفترچه خاطرات مشترک داشته باشن تا وقتی پیر شدن اونا رو برای نوه هاشون بخونن و با یاد آوری خاطرات خوش هیچوقت لحظه های زیبای با هم بودن رو از یاد نبرن. واسه همین قبل از خواب همه چی رو توش مینوشتن. با اینکه ۵ سال از زندگیشون میگذشت هنوزم واسه دیدار هم بی تابی میکردند.

چند سالی بود

که عشق یه دختر کارتون خوابش کرده بود…

تمام چیزی که برایش مانده بود…

چند نخ سیگار بود ….

و یک واکمن که برایش

داریوش میخواند …

در این سرمای زمستون دیگر موادی نداشته …

این بار سرنگش را به یاد ان دختر از هوا پر کرد ….

و به رگش زد …

داشت نفس های اخرش رو میکشید…

همراه با صدای داریوش که از واکمنش میگفت :

تمام نا تمام من بی تو تمام میشود…

ر این گزارش نگاهی انداخته ایم به چهره هایی که می گویند ثروتمندترین ورزشکاران ایران هستند.

تزریق پول به ورزش سرنوشت خیلی از ورزشکاران را عوض کرد.اواسط دهه هفتاد بود که یک دفعه انقلابی در رشته های مختلف ورزشی و به خصوص فوتبال رخ داد.پول آمد و خیلی از چیزها را عوض کرد.دیگر مثل سابق نبود که بازیکنان از صبح تا غروب با تاکسی کار کنند یا کارگر کارخانه ها باشند و پس از یک روز طاق فرسا،بعد از ظهر که شد نیمی از زمان تمرین را از دست بدهند!

چسبیدن واژه “حرفه ای” به ورزش باعث شد تا رفته رفته همه چیز به سمت این واژه کشیده شود.دیگر صبح و بعد از ظهر تمرین بود و تمرین. پول هم به اندازه ای کافی بود که نیازی نباشد تا ورزشکاران سراغ شغل دیگری بروند.با ورود به دهه ۸۰ و علاقمند شدن خیلی از مدیران غیر ورزشی به ورزش شیر سرمایه،بیشتر به سمت ورزشکاران باز شد و در چشم بر هم زدنی خیلی از آنها بار خودشان و هفت نسل شان را بستند.ترانسفر شدن به کشورهای اروپایی بیشتر از پیش رونق گرفته بود و رقم قراردادها به اندازه ای چشمگیر بود که بعضی از ورزشکاران را در زمره پولدارترین چهره ای ایران قرار داد.چهره هایی که با تجارت و سرمایه گذاری در مشاغل مختلف هر روز بر سرمایه شان افزوده می شود و البته خیلی از آنها با افزایش سرمایه شان دست به خیر بودنشان هم بیشتر می شود.بیشتر ستاره ها کارهای زیادی انجام می دهند که از چشم خیلی ها پنهان می ماند.در زیر نگاه کوتاهی می اندازیم به ورزشکارانی که در اصصلاح می گویند:«پولشان از پارو بالا می رود.»

بقیه ادامه مطلب

می روم اما بدان یک سنگ هم خواهد شکست
آنچـــــنان که تارو پود قلب من از هــــم گسست
می روم با زخم هـــــایی مانده از یک سال سرد
آن همه برفی که آمـــــد آشـــــــیانم را شکست
می روم اما نگویــــــــی بی وفــــــا بود و نمــــاند
از هجوم سایه هــــا دیگر نگــــــاهم خسته است
راســــــتی : یادت بمــــــــاند از گـناه چشم تو
تاول غــــــربت به روی باغ احســــــاسم نشست
طـــــــرح ویران کـــردنم اما عجیب و ســــــاده بود
روی جلد خاطــــراتم دست طوفــــــان نقش بست

دکتر علی شریعتی

زِنـــدِگی دَر اَعماقِ عادَت ها

هیج فــَــرقی با مـَـرگ نـَــدارد

تــــو مـُـــردِه ای

فـَـقـَــط مـَـعنای مــَــرگ را نـِمی دانـــی

من زندگی را دوست دارم
ولی از زندگی دوباره می ترسم!
دین را دوست دارم
ولی از كشیش ها می ترسم!
قانون را دوست دارم
ولی از پاسبان ها می ترسم!
عشق را دوست دارم
ولی از زن ها می ترسم!
كودكان را دوست دارم
ولی از آینه می ترسم! 
سلام را دوست دارم
ولی از زبانم می ترسم!
من می ترسم ، پس هستم
این چنین می گذرد روز و روزگار من
من روز را دوست دارم
ولی از روزگار می ترسم  حسین پناهی

 " جاده های زندگی را خدا هموار می کند

 کار ما فقط برداشتن سنگ ریزه هاست ... "

زندگی

"زندگی" بـه من آموخـت . . .

آدمها نـه " دروغ " می گویند

نه زیر " حرفشان " می زنند .

اگر " چیزی " می گویند . . .

صرفا " احساسشان " درهمان لحظه سـت

نبـایـد رویش " حساب " کرد 

همسر شهاب حسینی: در 15 سالگی با شهاب ازدواج کردم!